30 april 2022

De "mistral" is me gunstig gezind

Alleraardigste mensen weer.  Een prachtig, groot, oud Frans huis met stenen treden naar de eerste verdieping. Een oase van Franse sfeer in de tuin en 3 droppies van kleinkinderen die al hun best doen om school Engels te spreken. De tweeling van 12 ging met hun ouders op de fiets van Istanbul naar Bretagne,  toen ze 2 jaar waren 😳.
Vandaag langs Avignon. Ik vermoed dat ik de bekende brug niet ga zien, omdat ik net van de andere kant kom.
Link naar: Sur le pont
En dan natuurlijk deze... Een geweldig romantische serie op tv. jaren geleden.

Tijd om op te staan 🙂. Vandaag of misschien morgen fiets ik door de Camarque. Het is nog heel wat km's dus ik zal zien waar ik vanavond land.
Ik heb Avignon links laten liggen.
De wind is best hard vandaag en de goede kant op. Ik wordt zo'n beetje de Camarque ingeblazen.
En om nou over de grote weg de Camarque in te gaan dat vertikte ik. Dus zo snel mogelijk een binnen weggetje genomen.
De binnen wegen werden kleiner en kleiner. Vogels, paarden, koeien, beverratten van alles liep, kroop en vloog voorbij. Echt genieten de eerste tijd. En toen wist ik het niet meer en Google maps blijkbaar ook niet. "Truus" riep maar wat...
Rechtdoor, ga terug, over 100 meter links af,  keer om... Je zou bijna ruzie met haar krijgen. 
Door de karrepaden naar een bruggetje leek de uitweg uit het Camarque "doolhof". Maar Google maps loopt flink achter... Dat bruggetje is nog van vroegere tijden. Geen doorkomen meer aan.
En... Lekke band no 3. Achter... Op een behoorlijk verlaten gravelpad. Eerst maar eens een crapefruit want het water was inmiddels op.
3 gasten op de fiets uit Lyon schoten te hulp. Het duurde ff maar toen leek alles weer oké.
😏 Er is niks irritanter dan een langzaam leeglopende achterband op een gravelroad als gatenkaas...
Deze weg (zie foto) was nog goed te noemen.
Dus... Pompen, keihard fietsen, dan langzaam om de kuilen fietsen, dan weer pompen enzoenzoenzo. En dan ook nog een dikke bui op de kop.
En ja hoor, eindelijk in de buurt van de camping... Dicht tot half mei. Ik was er al bang voor.  Dit is duidelijk een "geluksdag".  😳
De halve Camarque heb ik reeds rondgefietst, de paarden en de flamingo's zien vliegen, en na 106 km vond ik een heel leuk appartementen complex.
waar ik mijn tent op mocht zetten.
Met 100 meter verderop een eet tentje. Dus nu eerst pizza en een biertje 😀 en dan slapen. Uitslapen!
Morgen weer een dag 🙂
Het maffe is dat ik eigenlijk uiterst relaxt onder alles ben gebleven.
Met in mijn hoofd iets van... Wat is het ergste dat kan gebeuren. Het was niet koud en niet gevaarlijk, nog lang niet donker en ik had dus alle tijd.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten