Vandaag eerst langs de bron van de Maas gefietst.
Zoals te verwachten is de bron netjes ingepakt voor toeristen en in mijn ogen lang niet het meest mooie stukje van de Maas.
Mannetje pies uit Brussel die bij mijn ouders in de tuin aan de vijver stond gaf trouwens meer water.
Er komt een miezerig stroompje water uit de bron...
En zo zie je maar weer, dat iets wat heel klein begint uit kan groeien tot iets enorms. 😇
Mijn benen moesten wel weer ff wennen na de dag vrij. Volgens mij dachten ze dat ze klaar waren.
Er was genoeg te trappen.
Zowel Google maps als ik hebben blijkbaar grenzen verlegd. Google maps noemt dit grotendeels vlak 😳, en ik schrik er ook niet echt meer van. Daarbij denk ik bij elke rug dat het de laatste is. 🤣
Pauze met kip, brood en water bij een monument voor een omgekomen soldaat.
En later café au lait op terras. Voor het eerst een cafeetje sinds dagen...
Toch heb ik liever tegenwind denk ik, dus kijk ik dan niet naar de top van de heuvel, maar naar de grond bij mijn voorwiel en doe of ik tegenwind heb. Dat gaat makkelijker omhoog. 😇
Het weer is weer prachtig, de weides lijken steeds groener en de boomtoppen ook.
Geen Maas en geen Saone maar nog genoeg riviertjes in dit prachtige land. Niet te vergeten de geurende koolzaadvelden overal om me heen.
Link naar: Wat is de wereld toch mooi
Aangeland in Poyans, een enorm Frans huis, waar de dochter van het gezin zich klaarmaakt voor een fietstocht aan de andere kant van Frankrijk en in de schuur een bandje aan het oefenen is voor een optreden.
Link naar: Une belle histoire
Link naar: The partizan
Link naar: Lily
Het is makkelijk om me ook hier weer thuis te voelen.
Eerst maar eens douchen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten