De "mistral" is me gunstig gezind

Alleraardigste mensen weer.  Een prachtig, groot, oud Frans huis met stenen treden naar de eerste verdieping. Een oase van Franse sfeer in de tuin en 3 droppies van kleinkinderen die al hun best doen om school Engels te spreken. De tweeling van 12 ging met hun ouders op de fiets van Istanbul naar Bretagne,  toen ze 2 jaar waren 😳.

Vandaag langs Avignon. Ik vermoed dat ik de bekende brug niet ga zien, omdat ik net van de andere kant kom.

Link naar: Sur le pont

En dan natuurlijk deze... Een geweldig romantische serie op tv. jaren geleden.

Link naar: de jonkvrouw van Avignon

Tijd om op te staan 🙂. Vandaag of misschien morgen fiets ik door de Camarque. Het is nog heel wat km's dus ik zal zien waar ik vanavond land.

Ik heb Avignon links laten liggen.

De wind is best hard vandaag en de goede kant op. Ik wordt zo'n beetje de Camarque ingeblazen.

En om nou over de grote weg de Camarque in te gaan dat vertikte ik. Dus zo snel mogelijk een binnen weggetje genomen.

De binnen wegen werden kleiner en kleiner. Vogels, paarden, koeien, beverratten van alles liep, kroop en vloog voorbij. Echt genieten de eerste tijd. En toen wist ik het niet meer en Google maps blijkbaar ook niet. "Truus" riep maar wat...

Rechtdoor, ga terug, over 100 meter links af,  keer om... Je zou bijna ruzie met haar krijgen. 

Door de karrepaden naar een bruggetje leek de uitweg uit het Camarque "doolhof". Maar Google maps loopt flink achter... Dat bruggetje is nog van vroegere tijden. Geen doorkomen meer aan.

En... Lekke band no 3. Achter... Op een behoorlijk verlaten gravelpad. Eerst maar eens een crapefruit want het water was inmiddels op.

3 gasten op de fiets uit Lyon schoten te hulp. Het duurde ff maar toen leek alles weer oké.

😏 Er is niks irritanter dan een langzaam leeglopende achterband op een gravelroad als gatenkaas...

Deze weg (zie foto) was nog goed te noemen.

Dus... Pompen, keihard fietsen, dan langzaam om de kuilen fietsen, dan weer pompen enzoenzoenzo. En dan ook nog een dikke bui op de kop.

En ja hoor, eindelijk in de buurt van de camping... Dicht tot half mei. Ik was er al bang voor.  Dit is duidelijk een "geluksdag".  😳

De halve Camarque heb ik reeds rondgefietst, de paarden en de flamingo's zien vliegen, en na 106 km vond ik een heel leuk appartementen complex.

waar ik mijn tent op mocht zetten.

Met 100 meter verderop een eet tentje. Dus nu eerst pizza en een biertje 😀 en dan slapen. Uitslapen!

Morgen weer een dag 🙂

Het maffe is dat ik eigenlijk uiterst relaxt onder alles ben gebleven.

Met in mijn hoofd iets van... Wat is het ergste dat kan gebeuren. Het was niet koud en niet gevaarlijk, nog lang niet donker en ik had dus alle tijd.

Warme dagen naar het zuiden

Prettige camping en een paar fietsers uit München naast me. 

Het geurt en kleurt van de bloemen aan de andere kant van het muurtje. Net als vaak langs de weg trouwens.

Met mijn fiets als uitdragerij 🤔(volgens Bert) ga ik weer verder en verder.

Hier rond Avignon gaat het weer goed met het begin en eind van de fietspaden. Om te zorgen dat er geen ander verkeer op de paden komt zijn er hekjes geplaatst. Die staan echter vaak zo dicht naar elkaar toe, dat ik steeds bang ben dat de slaapzak van vroeger er achter blijft hangen. Dus rem ik telkens af. Zodat ik in geval van.. niet kilometers terugschiet.

Bellen met mijn zussie, bij iets wat op een soort van "Bleu Lagoon" lijkt. Echt leuk het contact hier en daar met vrienden en familie 😘

En toen viel hij om... Tot nu toe zet ik de fiets tegen een bankje, boom of hek als ik pauze wil. De weg was lang en vrij eentonig langs de rivier die hier meer op een kanaal leek. Steeds meer industrie ook hier. Nu wilde ik al heel lang pauze, maar er was geen boom, paal of bank te bekennen. 

Dan is de slaapzak als een soort stootkussen wel erg handig.

En dan de laatste km's voor vandaag naar een "warm shower" gezin voor Avignon.

Niet thuis... Eerst maar eens wat drinken dan in het dorp.

Het is half 4 dus nog tijd genoeg.

Ze zijn met de kleinkinderen in Avignon. Maar de poort is open en de tuinstoel zit prima. Ik vermaak me wel een uurtje hier in deze Franse oase. 😀

Lekke band no. 2

Wat een mazzel weer dat ik op een veldje met fietsers stond op een nogal drukke camping. Vanmorgen was ik vroeg wakker na een heerlijk nachtje in mijn nog nieuwe tent. Ik wilde de camping op tijd af, ergens rustig een broodje eten, weg van de commercie en ver fietsen vandaag. Mijn fiets leek wel kilo's zwaarder geworden bij het verlaten van de plek. En ja hoor, lekke achterband. Terug naar het kampeer veldje en gelijk kwam een Franse moeder me helpen fixen. Ze is met 2 kinderen en een vriendin met 3 kinderen met tentjes een stuk langs de Rhone aan het fietsen. Hele onderneming! Zij vinden mij stoer en ik vind hun stoer 🙂. Nog ff een bakkie thee met ze gedronken en een uurtje later weer op pad. 

De band is goed maar t lijkt of mijn achterwiel steeds van het padje af wil en de versnellingen gaan ook niet meer zoals het hoort. De rem staat strak maar werkt gelukkig nog...

Het fietst wat ongemakkelijk en vooral een heuvel of brug is lastiger te nemen nu.

De Japanse duizendknoop doet het hier trouwens ook best goed  😏

Na zo'n 2 uurtjes en meerdere korte stops om naar het achterwiel te kijken...(waar ik verder dus niks mee opschoot 😳) eerst maar eens koffie op terras waar iedereen al aan de lunch zat. Gewapend met tips via de telefoon vanuit Nederland, een paar Franse fiets mannen van de lunch afgehaald (ze aten salade, dus het kon toch niet kouder worden) om te helpen. Het wiel staat nu recht als nooit tevoren  😀

Hoe blij kunnen een telefoontje en een paar helpende handen je maken!!

Regelmatig over de Rhone via steeds ander soort bruggen. Straks heb ik de Camarque bereikt... Ik ben benieuwd hoe ik me dan voel. Dan is het klaar...het lijkt me een rare gewaarwording... Dan sta ik daar, en dan?

Verder weer langs mooie dorpen. Onderweg vraag ik me wel eens af of het aan gewicht scheelt als ik een fles water leegdrink. Of is het enkel gewicht verplaatsing?

En langs de kerncentrale ergens langs de Rhone. Wat een joekels... Enorm 😳

Wat alle nummers op het bord van de "via Rhona" betekenen weet ik eigenlijk niet, maar meestal, soms met een klein stuk verkeerd en dus weer terug, (meestal dan stijl omhoog of omlaag) gaat het de goede kant op en kom ik steeds dichter bij de Camarque.

ff boodschappen doen, stukje over de grote weg, tent opzetten, douchen, eten, rondje camping, gesprekje met vooral Hollanders  en er is alweer de dag voorbij. De tijd vliegt en ik, na de haperende start,  ook weer vandaag 😀

De " Via Rhona" op koningsdag

De kleur is oranje 

Dat past bij de dag 

Link naar: We houden van oranje

Mis ik het, Koningsdag in Nederland? Nee... Vandaag fiets ik langs de Rhône, de groene weg naar het zuiden. Nah... Het is wel leuk ff de contacten met Nederland vandaag.🙂

Ik volg de zon en de bordjes van de "via Rhône" die hier goed zijn aangegeven.

Het gaat allemaal weer wonderbaarlijk goed! Wat een geweldige ervaring. Zowel het fietsen, als het steeds wisselende landschap, als de mensen die ik ontmoet.

Het is verassend als ik in de avond ergens aankom. Telkens een andere belevenis. Het zien en horen hoe mensen leven, het samen aan tafel, in de avond als in de ochtend. Het is steeds weer anders, gezellig en boeiend.

En de kilometers rollen weer onder mijn wielen weg. Regelmatig verbaasd het me dat ik hier in Zuid Frankrijk aan de Rhone fiets... Dat dat gewoon kan blijkbaar als je maar lang genoeg doorfietst.

Vandaag deed de Strava zijn werk niet. Naja eigenlijk doet Strava het steeds prima. Bij vertrek zet ik hem aan en bij aankomst, op de plek voor de nacht, zet ik hem uit. Tussendoor kijk ik wel eens hoeveel km. er op staat. Nu stond hij op 82 toen ik het genoeg vond voor de dag, met een paar km. verderop de camping. Bij het uitzetten ging er iets mis blijkbaar. Niks aan te doen.

Maar dus na zo'n 83 km een camping gevonden, aan de Rhône natuurlijk. Voor het eerst een overnachting op een toeristische plek...campers, caravans en een hele rij hutjes bijna aan elkaar geregen, dan kunnen er veel mensen op en kan er veel verdiend worden op een kleine oppervlakte 😏. Niet echt mijn ding... veel Hollanders ook, dat is dan wel weer ff leuk!

Tussen de hutjes en caravans een paar veldjes voor fietsers met tent. Gezinnetjes met kleine kinderen. (Frankrijk heeft vakantie). Het dorpje is aardig en de patat op terras van een lokaal cafeetje achteraf lekker.

Ff langs de Spar voor ontbijt en chips voor vanavond mjammie

Het is minstens 3 weken terug dat ik chips at.

En ik geloof nooit dat het koud gaat worden vannacht.

Trillend de nacht in

Wat een aardige mensen weer. Groot huis, mooie tuin vol groente, fruit en kruiden, kippen, katten... het leven is weer goed op het Frans platteland. Leatitia en Yve hebben overal gefietst. Van huis uit naar Spanje, Portugal en van huis uit naar Griekenland. Van noord naar zuid Mexico en Nederland staat nog op het programma. Dat komt goed uit want het lijkt me geweldig om ze ook bij mij gastvrij te onthalen. 

Trillend ga ik de nacht in. Niet van griep, corona of andere akelige narigheden maar van de treinen over het spoor dat hier zo vlak naast huis ligt. Vanmiddag was het stil. Het Franse trein personeel was "on strike".

Vanavond een inhaalslag? De een na de andere langs denderende (goederen) trein laat het huis, het bed en mij trillen. Zo ongeveer zal een aardbeving voelen?

Mijn fietsband doet het nog en na een Frans ontbijt weer vol goede zin op pad. Er staat zon op het programma ☀️ vandaag. Dat mag ook wel weer, na 3 grauwe dagen. (Wat de lucht betreft dan, mijn spirit blijft verbazingwekkend hoog 🙂).

Vanmorgen voornamelijk gestuiterd over gravel paden, langs de saone om de kuilen met plassen heen. Met vandaag dus wolken en zon ☀️. Het ziet er allemaal weer prachtig uit.

Vanmiddag doorkruis ik Lyon, de Camarque komt steeds dichterbij, dus heb ik alvast antiemuggespul gekocht. 

🙂 ( Volgens de Fransen die ik spreek, zijn er paarden, veel vogels en vooral veel muggen in de Camarque)

En daar zit ze dan... Aan de Rhone in Lyon 😀 niet in Assen, niet Amsterdam. Maar in Lyon, in de zon, met de fiets. T is haast niet te geloven 🙂.

Bijna 1400 km ver van huis gefietst. Ik denk net ff aan thuis, als er een liedje via de app binnenrolt.

Link naar: Green, green gras of home

2 seconden zon ☀️ vandaag...

De mannen kunnen goed koken!

Na een gezellig avondje tafelen, een goede nacht tussen de pc's en een vroeg ontbijt, weer op pad. (Etienne werkt thuis achter de pc's) Met bagger aan de wielen en bagger aan mijn schoenen. Door de bouwwerkzaamheden en de regen is de rode grond om het huis net klei.

Van de wielen is het snel afgefietst. Mijn schoenen en dus ook de trappers zien nog oranje. 

Net voor de bui op terras, bij een camping aan de Saone.

Mijn kleding keuze voor deze reis is perfect! Dunne, maar warme trui en wanten, regenpak en de schoenhoesjes die ik van Harry heb geleend houden me van buitenaf droog deze dagen! Door het fietsen met regenpak aan word ik evenzogoed nat. Van binnenuit dan. Lang stoppen is dan niet handig dan koelt het teveel af. Het is fris buiten maar fietsen maakt me warm.

Tijd voor een muziekje. Dagelijks krijg ik muziek opgestuurd van Bert 😊. Vorige week de dagen van de week, deze week de kleuren als thema. Love it 💕 (ook al is het soms niet geheel mijn smaak).

Pauzes onder bruggen en afdakjes.

Het mag een wonder heten als ik niet ziek word...

Deze dagen ben ik helemaal blij met de gastvrijheid van " warm showers". 

Ik moet er niet aan denken om straks in een tentje te moeten kruipen, 🤔 die ik eerst nog zou moeten opzetten ook. 

Lekke band 😳

2 km voor de overnacht plek... Eerst wilde ik lopen. Maar  het was droog dus op het gras toch maar eens gaan kijken of ik dit nog kan.

Plassen genoeg dus het lek vinden is geen probleem.

Gefixt vermoed ik.  Als nu het wiel er niet uitvalt onderweg, de rem het nog doet en de band hard blijft...dan kan ik het nog. 💪

Met Chris in Denemarken 2006 deden we er 10 minuten over 😊 (Dat was denk ik ook de laatste band die ik hoefde te plakken). Nu ietsje langer denk ik.

Gelukkig staat mijn bed voor de nacht alweer klaar...

De tafel staat gastvrij gedekt 🎶

En of de Fransen, Engels spreken... Ik doe mijn best in mijn school Frans. Het laagst dat je kon krijgen vroeger op de HAVO in Hoorn weet ik nog goed...een 2+ voor Frans en een 3- voor Duits 😏 (Meneer Smit van Frans vond dat ik maar beter spruitjes kon gaan telen en Meneer Gubbels van Duits zette het raam wijd open, want frisse lucht zou misschien nog iets goeds brengen in mijn hersens... zo zie je maar weer, behaalde resultaten uit het verleden...) En meestal blijkt dan dat de Fransen  ook best wel wat Engels willen proberen. En omdat het leuk is om verhalen en ervaringen uit te wisselen, gaat het prima met alle talen die we gezamenlijk aan elkaar knopen. Deze gastheer is elektricien en handig met internet. Dus de tablet met Google translate hoeven we maar aan te spreken en ze vertaalt lastige woorden en zinnen. Zo komen we een heel end. (En... mocht iemand een huis willen kopen langs de Saone in deze regio, Jean Claude is ook makelaar 😊).

Vandaag kom ik bijna niet op gang. Mijn benen vinden het ronddraaien geen probleem; zoals gewoonlijk kom ik ogen te kort, maar mijn lijf heeft geen zin deze zondag...

Na een late maaltijd gister met het vriendelijke Franse gezin, werd ik vanmorgen bijna niet wakker in de aarde donkere kamer.

Gezamenlijk Frans ontbijt, weer met een soepkom koffie met melk, stokbrood en jam. En nog half dichte ogen 😎.

Afscheid genomen en voor het eerst sinds  ik in Frankrijk ben, tegen de wind in naar het zuiden.

Het land rond de Saone verandert van vlak weer in heuvelachtig. Het leek gister dus een beetje op Nederland, behalve dat hier veel meer land en veel minder wegen, huizen en auto's zijn.

De blauwe loper afgewisseld met Google maps leidt me vaak over karrepaden wat heel mooi, heeeel rustig is en stuiterend fietst.

Eerst nog maar eens een bak koffie in een café langs de weg die al vol zit met mannen. (Vrouwen in de keuken voor de zondagse maaltijd of naar de kerk en mannen naar de kroeg misschien?)

De "spirit" is onverminderd hoog en de rare maag blijft vooralsnog. Al fietsend weet ik nog niet of ik in Tournus bij het " Warm showers" adres kan overnachten.  

Net als het stadje aan de Saone in zicht komt, hoor ik de "bliep" op de telefoon. "Je bent welkom in ons huis". 

De eerste vakantie fietser naar het zuiden ontmoet. Een Duitser uit Ulm.

Samen koffie op terras in Tournus en dan op zoek naar Etienne en Antoine. Ze werken aan twee huizen in aanbouw. De ene lijkt op die van mij maar dan op palen. 

De ander is een oud huisje half verbouwd. Matras op de grond in een kamer wat dienst doet als kantoortje en de slaapzak van de fiets en mijn bed is gefixt voor de nacht 😊. De mannen zijn nog niet klaar met klussen. En na het klussen gaan ze stemmen. Ik heb mooi ff tijd voor uitzending gemist "Floortje" en "Ik vertrek".