De tafel staat gastvrij gedekt 🎶

En of de Fransen, Engels spreken... Ik doe mijn best in mijn school Frans. Het laagst dat je kon krijgen vroeger op de HAVO in Hoorn weet ik nog goed...een 2+ voor Frans en een 3- voor Duits 😏 (Meneer Smit van Frans vond dat ik maar beter spruitjes kon gaan telen en Meneer Gubbels van Duits zette het raam wijd open, want frisse lucht zou misschien nog iets goeds brengen in mijn hersens... zo zie je maar weer, behaalde resultaten uit het verleden...) En meestal blijkt dan dat de Fransen  ook best wel wat Engels willen proberen. En omdat het leuk is om verhalen en ervaringen uit te wisselen, gaat het prima met alle talen die we gezamenlijk aan elkaar knopen. Deze gastheer is elektricien en handig met internet. Dus de tablet met Google translate hoeven we maar aan te spreken en ze vertaalt lastige woorden en zinnen. Zo komen we een heel end. (En... mocht iemand een huis willen kopen langs de Saone in deze regio, Jean Claude is ook makelaar 😊).

Vandaag kom ik bijna niet op gang. Mijn benen vinden het ronddraaien geen probleem; zoals gewoonlijk kom ik ogen te kort, maar mijn lijf heeft geen zin deze zondag...

Na een late maaltijd gister met het vriendelijke Franse gezin, werd ik vanmorgen bijna niet wakker in de aarde donkere kamer.

Gezamenlijk Frans ontbijt, weer met een soepkom koffie met melk, stokbrood en jam. En nog half dichte ogen 😎.

Afscheid genomen en voor het eerst sinds  ik in Frankrijk ben, tegen de wind in naar het zuiden.

Het land rond de Saone verandert van vlak weer in heuvelachtig. Het leek gister dus een beetje op Nederland, behalve dat hier veel meer land en veel minder wegen, huizen en auto's zijn.

De blauwe loper afgewisseld met Google maps leidt me vaak over karrepaden wat heel mooi, heeeel rustig is en stuiterend fietst.

Eerst nog maar eens een bak koffie in een café langs de weg die al vol zit met mannen. (Vrouwen in de keuken voor de zondagse maaltijd of naar de kerk en mannen naar de kroeg misschien?)

De "spirit" is onverminderd hoog en de rare maag blijft vooralsnog. Al fietsend weet ik nog niet of ik in Tournus bij het " Warm showers" adres kan overnachten.  

Net als het stadje aan de Saone in zicht komt, hoor ik de "bliep" op de telefoon. "Je bent welkom in ons huis". 

De eerste vakantie fietser naar het zuiden ontmoet. Een Duitser uit Ulm.

Samen koffie op terras in Tournus en dan op zoek naar Etienne en Antoine. Ze werken aan twee huizen in aanbouw. De ene lijkt op die van mij maar dan op palen. 

De ander is een oud huisje half verbouwd. Matras op de grond in een kamer wat dienst doet als kantoortje en de slaapzak van de fiets en mijn bed is gefixt voor de nacht 😊. De mannen zijn nog niet klaar met klussen. En na het klussen gaan ze stemmen. Ik heb mooi ff tijd voor uitzending gemist "Floortje" en "Ik vertrek".